W pełni się zgadzam, jeśli chodzi o Brodzik. Zagrała tak genialnie, że osobiście nie pamiętam, by kiedyś inny film (a zwłaszcza jedna scena...) tak mną wstrząsnął. Niesamowite... widziałam film raz i to kilka lat temu, ale pamiętam te emocje, które we mnie wywołała rola Joanny Brodzik.

Ja mam na ten temat swoją teorię: dobry reżyser nawet z miernego aktora potrafi wycisnąć to, o co mu chodzi. Rzadko kiedy efekty pracy aktora lub reżysera są niezmiennie powalające. Ten film jest bardzo niezły. Linda forever.

Coś w tym musi być, aczkolwiek jeśli chodzi o J.Brodzik trzeba przyznać, że w pewnym momencie swojej kariery, została trochę "zaszufladkowana" i role nie dawały jej możliwości pokazania prawdziwych umiejętności aktorskich, na jakie składa się przede wszystkim budowanie głębi postaci. Głupiutką Kasię (z "Kasi i Tomka") akurat lubiłam, ale to była komedia. Pojąć natomiast nie mogę do dziś, dlaczego przyjęła tytułową rolę w "Magdzie M.", gdzie nie było miejsca na budowanie głębi, bo postać ta ograniczała się do euforycznych napadów po spotkaniach z Piotrem lub jedzenia lodów z popcornem i oglądania "Casablanki" przy stanach depresyjnych, bo Piotra nie było na horyzoncie:/...

Ja jako widz staram się poza rolą nie widzieć nic - nie ma człowieka - aktora, jest bohater. Ale to dotyczy tylko normalnych kreacji. Granie w serialach to jest inna sprawa i trzeba być jakimś aktorskim king-kongiem, żeby nie stracić szacunku u widza. Ale ja też staram sie trzymać poziom - nie oglądam byle czego.