Niestety. Wyszło jak zawsze.
Ale może najpierw o plusach tego filmu.
Przede wszystkim pokłony dla Pana Lindy. Jak na pierwsze próby filmowe, moim zdaniem, bardzo udany, pod względem samej historii i zdjęć. Podobały mi się te wspomnienia z dzieciństwa, pewien sentymentalny i poetycki wydźwięk filmu. To było wspaniałe. Dodatkowo świetna gra Pani Kawki. I tutaj koniec pozytywnych opinii.
Straszna, okropna, tragiczna Brodzik. Nie wiem kto wybrał akurat tą aktorkę. W ogóle nie pasowała, nie przekonała mnie kompletnie. Sztuczna do bólu. Powinna grać w komediach i trzymać się z daleka od dramatów itp. Jej rola zniszczyła cały potencjał filmu.
Dodatkowo cały film sprawiał wrażenie takiego taniego, wyciskacza łez na siłę. Ja się nie wzruszyłam, to wszystko było tak nachalne, że nie wywołało we mnie aż tak silnych emocji. Mimo wszystko, z pewnością wrócę do tego obrazu, bo warto. I jakoś przeżyję grę Brodzikowej, bo ten film dobrze się ogląda dzięki tej bardziej "artystycznej" stronie.